Region Atlantycki obejmuje prowincje: Nową Fundlandię, Nową Szkocję, Nowy Brunszwik i Wyspę Księcia Edwarda. Północna i zachodnia część regionu jest wyżynna (Appalachy Północne), na pozostałym obszarze dominują niziny. Linia brzegowa jest silnie rozczłonkowana (liczne fiordy i zatoki z plażami).
Głównym ośrodkiem gospodarczym i turystycznym regionu jest Halifax położony na wschodnim wybrzeżu Nowej Szkocji. Na Wzgórzu Cytadeli znajduje się punkt widokowy na miasto, założone w 1749 r. (zabudowa głównie z przełomu XIX i XX w.). Duże tradycje historyczne ma St. JohrTs na Nowej Fundlandii — jedno z najstarszych miast północnoamerykańskich (założone przez Francuzów w 1583 r.), a także Louisbourg na wyspie Cape Breton, z największą w Kanadzie zrekonstruowaną osadą francuską z XVIII w. Pozostałości starego osadnictwa francuskiego1 zachowały się w Annapolis Valley, Caraquet (stara wieś akadyjska z 1757 r.) i Village Historique Acadien (skansen z okresu 1780-1880 r.). Osadnictwo szkockie przetrwało w wielu miejscowościach Nowej Szkocji. Szczególną sławą cieszy się Cavendish na Wyspie Księcia Edwarda, w którego pobliżu znajduje się dom z końca XIX w., znany jako dom Ani z Zielonego Wzgórza — bohaterki powieści Lucy Maud Montgomery, a także Charlottetown.
Ze względu na zimne wody oceaniczne oraz częste mgły, uprawianie kąpieli morskich w omawianym regionie jest ograniczone głównie do południowego wybrzeża Zatoki Św. Wawrzyńca i Wyspy Księcia Edwarda (ośrodek turystyczny w Cavendish), co wiąże się z oddziaływaniem ciepłego Prądu Zatokowego. Większość nadmorskich miejscowości ma charakter wsi rybackich i jest licznie odwiedzana przez turystów głównie dzięki walorom widokowym. Należą do nich m.in. Peggy's Cove, Chester, Ross Farm, Mahone Bay, Lunenburg i St. Andrews. Atrakcję turystyczną stanowią parki narodowe, zwłaszcza Gros Morne, Terra Nova, Cape Breton Highlands, Salmonier oraz Prince Edward Island.