TravelHoliday.pl

Przewodnik Hiszpania

PRZEPISY WJAZDOWE DO HISZPANII

Obywatele polscy korzystają z prawa do swobodnego przepływu osób w ramach Unii Europejskiej/Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Dokumentem podróży uprawniającym do bezwizowego wjazdu i pobytu (niezależnie od jego celu) do 90 dni na terytorium Królestwa Hiszpanii jest paszport bądź dowód osobisty.

PRZEPISY CELNE

Zgodne z normą unijną. Wyjątek stanowią Ceuta, Melilla i Wyspy Kanaryjskie – patrz poniżej.

PRZEPISY PRAWNE

Surowo karane są przestępstwa związane z narkotykami. Karane jest samo posiadanie narkotyków, gdy zachodzi podejrzenie, że miały one służyć do rozpowszechniania. Wysokim karom podlega także przemoc domowa.

MELDUNEK

Z formalnego punktu widzenia nie istnieje obowiązek meldunkowy (poza hotelami).

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA

Nie występują zagrożenia sanitarno-epidemiologiczne. Publiczna opieka zdrowotna jest bezpłatna w podstawowym zakresie. Mają do niej dostęp wszystkie osoby mające stałe zameldowanie oraz turyści legitymujący się Europejską Kartą Ubezpieczenia Zdrowotnego (EKUZ). Szczegółowe informacje o EKUZ zamieszczone są na stronach internetowych NFZ: www.nfz.gov.pl.
Dokument ten nie jest honorowany w prywatnych klinikach i gabinetach lekarskich w Hiszpanii. Koszt zwykłej wizyty lekarskiej waha się w granicach od 40 do 60 EUR, doba pobytu w szpitalu (bez badań) kosztuje ok. 180 EUR.

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW

Kierowca może legitymować się polskim prawem jazdy. W przypadku wywożenia pojazdu zakupionego w Hiszpanii należy go tymczasowo zarejestrować. Kary za nieprzestrzeganie przepisów drogowych SA wysokie. Miejscowe przepisy nie zezwalają na wystawianie mandatów kredytowych dla pojazdów z rejestracją zagraniczną, dlatego nie zezwala się na wyjazd z Hiszpanii pojazdu, którego kierowca popełnił wykroczenie. Miejscowe przepisy nie zezwalają na wystawianie mandatów kredytowych dla pojazdów z rejestracją zagraniczną, dlatego nie zezwala się na wyjazd z Hiszpanii pojazdu, którego kierowca popełnił wykroczenie, bez opłacenia mandatu, z reguły inkasowanego w gotówce.

PODRÓŻOWANIE PO HISZPANII

Nie ma ograniczeń.

BEZPIECZEŃSTWO W HISZPANII

W ostatnim roku wzrosło zagrożenie związane z działalnością ETA. Dodatkowe z powodu zagrożenia ze strony terroryzmu międzynarodowego kontrole na lotniskach oraz dworcach z reguły są bardzo dokładne. Najbardziej realnym zagrożeniem dla turystów jest przestępczość pospolita, głównie napady rabunkowe i kradzieże kieszonkowe. Należy uważać na rabusiów na motocyklach lub motorowerach, którzy wyrywają torebki przechodniom, a także na celowe przebijanie opon samochodowych i kradzieże pod pretekstem pomocy.

PRZYDATNE INFORMACJE DLA PODRÓŻUJĄCYCH PO HISZPANII

• W wielu hotelach do zameldowania nadal preferowany jest paszport. Może się zdarzyć, że dowody osobiste nie będą akceptowane.
• Kradzież dokumentów należy zgłosić na najbliższym posterunku policji
• W przypadku kradzieży pieniędzy i braku środków finansowych na pobyt czy na powrót do kraju można zadzwonić na telefon stacjonarny krewnych lub znajomych za pomocą linii Poland Direct (rozmowa na koszt abonenta) – nr 900990481. Firmy przekazujące pieniądze, np. Western Union, umożliwiają błyskawiczny przelew pieniędzy, które można pobrać w Hiszpanii w wielu biurach podróży i bankach na podstawie dokumentu tożsamości i numeru-hasła ustalonego z nadawcą.

Ceuta i Melilla, dwa miasta stowarzyszone z Hiszpanią i mające status wspólnot autonomicznych, leżą na marokańskim wybrzeżu Morza Śródziemnego. Choć stanowią część terytorium hiszpańskiego, zostały wyłączone ze strefy Schengen. Oznacza to, że o ile wjazd do nich z Półwyspu Iberyjskiego nie stanowi żadnego problemu, to powrót na Półwysep zawsze jest związany ze szczegółową kontrolą dokumentów i bagaży. Ceuta i Melilla nie należą do Unii Celnej i mają odrębne, korzystne dla turysty, przepisy celne: przy zakupie towarów nie płaci się podatku VAT.
Wyspy Kanaryjskie, choć należą do Unii Celnej, nie podlegają unijnemu ustawodawstwu o ujednoliceniu podatków, toteż tam również nie ma zastosowania podatek VAT. Inne przepisy, np. dotyczące pobytu czy opieki zdrowotnej, są takie same jak na pozostałym obszarze Hiszpanii.

Informacje o Hiszpanii

Hiszpania

Królestwo Hiszpanii (hiszp. Reino de España, gal. Reino de España, kat. Regne d'Espanya, arag. Reino d'España, bask. Espainiako Erresuma, okc. Regne d'Espanha, ast. Reinu d'España) – największe z trzech państw położonych na Półwyspie Iberyjskim. Na zachodzie Hiszpania graniczy z Portugalią, na południu z należącym do Wielkiej Brytanii Gibraltarem, oraz przez Ceutę i Melillę z Marokiem. Na północy, przez Pireneje, kraj graniczy z Francją i Andorą.

W skład Hiszpanii wchodzą także Baleary na Morzu Śródziemnym, Wyspy Kanaryjskie na Oceanie Atlantyckim oraz tzw. terytoria suwerenne (hiszp.: plazas de soberanía), w skład których wchodzą dwie hiszpańskie posiadłości w Afryce Północnej, Ceuta i Melilla, oraz liczne niezamieszkane wyspy po śródziemnomorskiej stronie Cieśniny Gibraltarskiej, takie jak enklawy będące częściami prowincji Kadyks i Malaga: Chafaryny, Alborán czy Perejil.

Do Hiszpanii, a dokładniej do Katalonii, należy także otoczone przez terytorium francuskie miasteczko Llívia. Najdalej wysuniętym na północ punktem kraju jest przylądek Estaca de Bares w Galicii, na południe – Punta Saltos na kanaryjskiej wyspie Hierro, na wschodzie – Punta Esperó na Minorce.

Historia Hiszpanii

Począwszy od IX wieku p.n.e. Półwysep Iberyjski był terenem ekspansji licznych ludów i państw (Celtów, Fenicjan, Greków czy też Kartagińczyków). W II wieku p.n.e. na półwyspie pojawili się Rzymianie. W V wieku na tereny obecnej Hiszpanii wdarli się Wizygoci i stworzyli tam własne królestwo. W roku 711 z obszarów północnej Afryki na Półwysep Iberyjski przedostały się wojska arabskie pod wodzą Tarika, które błyskawicznie podbiły prawie cały półwysep.

Niewielkie królestwa chrześcijańskie na północy rozpoczęły rekonkwistę, która zaowocowała ostatecznym wyparciem Maurów w 1492. Przywódcą i pierwszym królem, zgodnie z tradycją, był don Pelayo, prawdopodobnie szlachcic wizygocki, który razem z innymi schronił się w górach Asturii przed napierającymi z południa wojskami muzułmańskimi. Jako początek procesu rekonkwisty uznaje się bitwę w wąwozie Covadonga (722), w której oddział (około 300 ludzi) pod wodzą don Pelayo pokonał dzięki zaskoczeniu i pułapce kilkukrotnie większe siły przeciwnika.

Rozbity oddział muzułmański miał charakter rozpoznawczy, a jego "klęska" nie miała dla najeźdźców większego znaczenia. W ten sposób powstało pierwsze minikrólestwo chrześcijańskie, które rozpoczęło powolną walkę z najeźdźcami muzułmańskimi. Z tych drobnych państw chrześcijańskich z czasem wyłoniły się dwa silne królestwa: Kastylia i Aragonia. Rozkwit i ekspansja powstałej z połączenia obu tych państw Hiszpanii były przede wszystkim związane z podbojami kolonialnymi w Ameryce i zdobyciem wielkich bogactw.

Dzięki mocarstwowej polityce kraj stał się supermocarstwem w Europie Zachodniej. Stracił jednak tę pozycję na skutek osłabienia, upadku gospodarczego i wyniszczających (przegrywanych) wojen z Francją Ludwika XIV. Problemy z następstwem tronu w XVIII wieku doprowadziły do wojny o sukcesję hiszpańską, która w znacznym stopniu osłabiła państwo.

Około 1825 wielkie imperium hiszpańskie przestało praktycznie istnieć. Spowodowane to było zbyt długim złym zarządzaniem, niesprawiedliwym ładem społecznym i, przede wszystkim, inwazją Napoleona, który rozprzestrzenił idee wolnościowe w Ameryce.

Hiszpania na krótko dostała się pod wpływy Francji. Wkrótce powróciła dynastia Burbonów i stopniowo kraj stawał się biednym prowincjonalnym królestwem.

Na początku XX wieku Hiszpanią rządziło kilku dyktatorów – częste niepokoje społeczne skompromitowały monarchię i w 1931 proklamowano republikę.

W latach 1936-1939 kraj ogarnęła wojna domowa. W jej wyniku władzę w kraju przejęli nacjonaliści pod wodzą generała Francisco Franco.
Po śmierci Franco w 1975, władzę przejął wyznaczony przez niego na następcę książę Jan Karol z dynastii Burbonów. Przywrócono monarchię (formalnie istniała już od lat 40., a Franco pełnił funkcję regenta), a król wprowadził w kraju demokratyczne reformy. W 1982 Hiszpania wstąpiła do NATO, a w 1986 stała się członkiem Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (która później została przekształcona w Unię Europejską).

Geografia Hiszpanii

Hiszpania jest krajem wyżynno-górskim (około 90 proc. obszaru zajmują wyżyny i góry). Centralna część kraju zajmuje wyżyna zwana Mesetą Iberyjską, która wznosi się średnio do 600 m n.p.m. Góry Kastylijskie dzielą ją (najwyższy szczyt Almanzor – 2592 m n.p.m.) na dwie części: Starą i Nową Kastylię. Mesetę otaczają góry: od północy Góry Kantabryjskie z najwyższym szczytem Torre de Cerredo (2648 m n.p.m.), od północnego wschodu Góry Iberyjskie z kulminacją Moncayo (2313 m n.p.m.).

Na granicy z Francją rozpościerają się niedostępne Pireneje z kulminacją Aneto (3404 m n.p.m.), które wraz z Górami Iberyjskimi i niższymi Górami Katalońskimi otaczają nizinną Kotlinę Aragońską.

Klimat Hiszpanii

Klimat Hiszpanii jest zróżnicowany, od chłodnego i deszczowego na północnym zachodzie, po gorący i suchy na równinach Andaluzji. Centrum kraju charakteryzuje się klimatem kontynentalnym. Jest to teren otoczony pasmami górskimi, w związku z czym nie dociera tam wilgotne powietrze i jest bardzo sucho. Występują duże amplitudy temperatur dziennych jak i rocznych. Latem na całym obszarze kraju z wyjątkiem północnego wybrzeża, jest gorąco i słonecznie. Średnie temperatury wynoszą 12 °C w styczniu i 25° w lipcu, roczna ilość opadów sięga 250 mm.

Madryt, leżący na wysokości 660 m, ma średnie temp. 5 °C w styczniu i 24 °C w lipcu. Północ kraju jest terenem zdecydowanie wilgotnym. Występują tam spore opady, a temperatury są umiarkowane. Niewielkie amplitudy miesięczne wskazują na łagodne zimy (od 6 °C do 10 °C) i chłodne lata (średnio poniżej 22 °C).

Obszar wybrzeża na wschodzie i południu kraju przejawia cechy klimatu śródziemnego z wpływem klimatu morskiego, im bardziej na południe tym bardziej gorący klimat. Jest to teren raczej suchy, z gorącym latem (ponad 22 °C) i łagodną zimą (od 6 °C na północno-wschodnim wybrzeżu do ponad 10 °C na południu).

Turystyka Hiszpanii

Burzliwa historia, która pozostawiła ślad w postaci bardzo wielu zabytków i licznych, bogatych w eksponaty muzeów oraz jeden z najcieplejszych klimatów na kontynencie sprzyjają masowej turystyce, która stanowi jeden z filarów gospodarki przynoszących znacznych dochodów – w 2001 ponad 47 mld euro. Liczba turystów zagranicznych odwiedzających Hiszpanię wyniosła prawie 71 mln, którzy wypoczywali głównie na wybrzeżu śródziemnomorskim (Costa de la Luz – Costa del Sol – Costa Blanca – Costa del Azahar – Costa Dorada – Costa Montanesa – Costa Vasca – Costa Verde – Rias Altas – Rias Bajas) czy na Balearach.

Dużą popularnością cieszą się także Wyspy Kanaryjskie z ich subtropikalną roślinnością i interesującymi zjawiskami wulkanicznymi. Ponadto ożywiony ruch turystyczny spowodował, że porty lotnicze w Las Palmas i na Majorce stały się jednymi z największych portów lotniczych Europy. Najcenniejsze zabytki posiadają miasta: Madryt (obok zabytków architektonicznych mieszczą się tu liczne zbiory sztuki, czy słynne muzeum Prado), Toledo, Barcelona, Burgos, Salamanka (z najstarszym uniwersytetem w kraju), Saragossa.

W zabytki z czasów rzymskich obfituje Tarragona i Sagunto, z czasów arabskich Sewilla, Kordoba, a szczególnie Grenada (Alhambra) i Generalife - perła architektury mauretańskiej. Ośrodkiem pielgrzymkowym o europejskiej sławie jest Santiago de Compostela. Z dochodów z turystyki sfinansowano m.in.: budowę dróg oraz przemysł lokalny.

Mapa

Wideo

Zdjęcia

Pogoda

Prognoza pogody Madryt, Hiszpania

{weather Madrid,Spain}

Prognoza pogody Palma de Mallorca, Majorka

{weather Palma de Mallorca, Balearic Islands}

Prognoza pogody Santa Cruz, Teneryfa

{weather Santa Cruz de Tenerife, CN}